tańce dawne    /    XVII-XVIII wiek

giga

tańce dawne

Taniec pochodzący z Anglii, zachował charakterystyczne ruchy ludowych jig tańczonych do dziś na Wyspach Brytyjskich. Najszybszy ze wszystkich tańców okresu baroku, skoczny, żywy, niezwykle zwrotny, tańczony jest również przez kobiety. Giga jest tańcem teatralnym i w spektaklach baletowych kreuje charaktery pełne ekspresji i wyrazu.

> Więcej
 

Jako taniec dworski giga pojawiła się już w XVI wieku w intermediach i komediach dworu elżbietańskiego. Na dwór francuski trafiła w połowie XVII wieku. Z początku cieszyła się wielkim sukcesem jako taniec teatralny, by zniknąć w 2. poł. XVIII wieku. Tańczona w Anglii jako taniec komiczny w formie burleski, czasami nawet akrobatyczny, we francuskich kompozycjach baletowych stanowiła przykład najwyższego poziomu techniki i wirtuozerii tanecznej. W jej układach nie brak trudnych skoków, piruetów i cabrioles. Najbardziej znane, zachowane i zapisane systemem Feuilleta choreografie gig pochodzą z baletów Roland Lully'ego oraz Tancrède i Fêtes Venitiennes Campry. Formy gig w metrum 6/4 lub 6/8 zachowują szybkie tempo, skoczny, szalony charakter.

Kroki gigi oparte są na podskokach i niekończących się obrotach. Są to przede wszystkim pas de gigue, pas de passacaille, sissonne, jetté i szybkie chassé.

 

Bibliografia:

Agnel Romana. Podstawowe formy tańca dworskiego w okresie Baroku [w:] W kręgu tańca barokowego, red. P. Grajter, Łódź, 2007.

Conté Pierre, Danses anciennes de cour et de théâtre en France, Paris, 1974.

Drabecka Maria, Choreografia baletów warszawskich za Sasów, Kraków, 1988.

Larousse-Bordas, Dictionnaire de la danse, Paris, 1999.