tańce tradycyjne    /    tańce niestylizowane    /    tańce w parach

równy pogórzański

tańce niestylizowanemapa

Równy z okolic Krosna nosi taką samą nazwę jak taniec z Wielkopolski, ale poza tym podobieństwo między tańcami jest bardzo małe. Krośnieński równy miał, według etnografów, imitować pracę kosiarzy, czego symbolem były długie kroki tancerzy, rytmiczne zwroty w tańcu, jakoby naśladujące równe, miarowe ruchy kosiarzy na polu.

> Więcej

Taniec ten, jak niemal wszystkie tańce z Pogórza, składał się z dwóch części: pierwszej w tempie wolnym, drugiej w szybkim tempie (metrum 3/4). Na wsiach wokół Krosna zwano ten taniec także koszony lub gospodarski. Był wykonywany głównie przez starszych mieszkańców wsi, w parach, podczas wesel i wioskowych zabaw. Towarzyszyła mu przyśpiewka „Ej, cztery mile lasu, samej ostrężyny, ej, jesce drugie tyle do mojej dziewczyny...”, intonowana do muzykantów przez zamawiającego taniec. W pierwszej części tańca pary przesuwają się wolno do przodu po kole (pod słońce). Tancerz „kreśli” raz jedną, raz drugą stopą po podłodze szerokie łuki, zamaszyście i energicznie, z lekkimi ugięciami kolan, jakby imitował pracę (ruchy) kosiarza. W tym czasie partnerka przechodzi to na jedną, to na drugą stronę tancerza, wykonując energiczne zwroty biodrami, dostawiając stopę do stopy, z lekkim uniesieniem i opadnięciem na całe stopy. W drugiej części tańca, szybszej, pary wirują drobnymi krokami, w prawo, lub obracają się wokół wspólnej osi w miejscu. Koniec obrotu akcentowany jest mocnym przytupem, raz jedną, raz drugą nogą, na lekko ugiętych kolanach. Po przytupach prostują kolana i zaczynają obroty w lewą stronę (w miejscu lub wirując po linii koła). Każdy obrót pary kończy się podwójnym przytupem.

 

 

Dąbrowska, Grażyna W. W kręgu polskich tańców ludowych. Warszawa: Ludowa    Spółdzielnia       Wydawnicza, 1979.

Haszczak, Alicja. Folklor taneczny Ziemi Rzeszowskiej. Warszawa: Centralny Ośrodek Metodyki       Upowszechniania Kultury, 1989.

Szmyd, Józef. Pieśni i tańce ludowe z okolic Krosna. Warszawa: CPARA, 1961.