Wykonywano go przy wszelkich nadarzających się okazjach na weselach, ale też na każdej zabawie, i mogła w nim uczestniczyć dowolna ilość par, które wirowały po kole. Owijoka najczęściej rozpoczynała jedna para, która stojąc przed muzykantami, zamawiała taniec śpiewem a cappella albo słownym zawołaniem: „muzykanty, zagrejta mi owijoka”. Pozostali tancerze za „zamawiającą” parą stopniowo włączali się do tańca, wirując gładko, bez podskoków.

Dekowski, Jan P.; Szrama, Antoni. Folklor Ziemi Łódzkiej. Warszawa: Wydawnictwo Katalogów i Cenników, 1970.
Wróblewski, Zygmunt. Sieradzkie tańce i zabawy. Łódź: Łódzki Dom Kultury, 1961