tańce dawne    /    XVII-XVIII wiek

sarabanda

tańce dawne

Taniec pochodzenia hiszpańskiego z orientalnej Sewilli, tańczony na balach i w teatrach całej Europy. Często wykonywana z kastanietami, jest w XVIII w. tańcem popisowym, solowym lub w duecie. Sarabanda tańczona jest w wolnym, powściągliwym tempie, pełna elegancji, a zarazem swego rodzaju żywotności i dynamizmu.

> Więcej
 

W XVI i XVII w. wykonywana w Hiszpanii jest tańcem szybkim, pełnym temperamentu, akcentowanym dźwiękami kastanietów lub tamburyna. Wykonywana do tekstów śpiewanych przez kurtyzany, uważana była za taniec uwodzicielski; w 1583 r. objęto ją zakazem wykonywania na dworze hiszpańskim. W 1. poł. XVII w. dostała się do Francji, gdzie pojawia się w balecie dworskim La Douairière de Billebahaut jako taniec Hiszpanów z kastanietami. Równolegle istniała w środowisku teatru ulicznego, gdzie cieszyła się wielkim powodzeniem u ówczesnych komediantów. Od 2. poł. XVII w. sarabanda weszła do repertuaru przedstawień dworskich i zapisana została systemem Feuilleta również jako Folie d’Espagne. W zachowanych kompozycjach na duet, a także solo dla tancerza lub tancerki, odnajdujemy podobne kroki, które mają stanowić popis umiejętności technicznych wykonawców. W metrum trójdzielnym sarabanda wykorzystuje takie kroki jak pas grave, pas coupé, piruety, rond de jambe. Charakterystyczne są dla niej koliste, posuwiste kroki, obroty, a także ozdobne ruchy rąk, wysokie port de bras, które nawiązują do pozycji kastanietów.

 

Bibliografia:

Agnel Romana. Podstawowe formy tańca dworskiego w okresie Baroku [w:] W kręgu tańca barokowego, red. P. Grajter, Łódź, 2007.

Conté Pierre, Danses anciennes de cour et de théâtre en France, Paris, 1974.

Drabecka Maria, Tańce historyczne, t. I, Warszawa, 1975.

Larousse-Bordas, Dictionnaire de la danse, Paris. 1999.