Na dworze francuskim passepied przyjął się ok. 1650 r. i funkcjonował do 1. poł. XVIII w. Dzięki metrum 3/8 w dużej mierze przypomina zarówno układ, jak i figury menueta, wykorzystuje niektóre z jego kroków, tylko w szybszym tempie. Jego podstawowym krokiem jest pas de passepied, czyli pas de menuet à 3 movements, wykorzystuje także kroki balancé oraz contretemps z potrójnym skokiem. Partnerzy tańczą trzymając się za ręce, co wymusza wykonanie poszczególnych figur we wzajemnym okrążeniu. Zachowane oryginalne choreografie, jak assepied de la Bourgogne czy Passepied de Bretagne, ilustrują charakterystyczne figury, w których partnerzy poruszają się równolegle, najczęściej niewielkimi, szybkimi krokami pas de passepied. W baletach i utworach teatralnych passepied najczęściej tańczone były przez postaci marynarzy, pasterzy i zefirów.

Bibliografia:

Conté Pierre, Danses anciennes de cour et de théâtre en France, Paris, 1974.

Drabecka Maria, Choreografia baletów warszawskich za Sasów, Kraków, 1988.